Събувам си сълзите.
Очите са отекли
в съботно-неделни препирни.
в съботно-неделни препирни.
Отново ще почивам.
Няма нищо вечно -
"Докато смъртта ни раздели!"
Подреждам си мечтите.
Преглеждам стара поща
за никому ненужни новини.
Сиво е в душата,
спокойно е сърцето,
мрачно е навън и ще вали.
Чолаков ме съветва
чадъра да си взема.
Но в сряда ще е слънчево, нали?
Тогава ще ти звънна,
отново ще поема
към нашето поредно
"МОЖЕ БИ"...